![Foto](/uploads/2/6/4/3/26437023/6317414.jpg?1393585767)
Treinleven
Sinds ik dus samenwoon in dat mooie dorp bij Schagen ben ik wel genoodzaakt om de dagen dat ik werk in Zaanstad, dit traject met de trein, de NS, af te leggen.
Nu, ik kan u wel vertellen, dit valt echt niet mee!
Elke dag vraag je je af:
- Kom ik op mijn werk?
- Hoe kom ik op mijn werk?
- Kom ik thuis?
- Hoe kom ik thuis?
Ik verzeker u, het is niet prettig reizen met de NS. Veelal is het materieel kapot, waar lange treinen horen te rijden, stopt er ineens een
korte trein en dan wordt het echt stampwerk om binnen te komen.
Echt, neem van mij aan, een crimineel wordt beter vervoerd, die heeft uiteindelijk een heel zitplankje voor zichzelf. Ik sta daar, gepropt tussen mensen en ik ben niet
groot van stuk, dus u begrijpt, ik voel mij als een haring in een tonnetje.
Laatst stond ik in een overvolle trein, laat er iemand een windje……..oeps dat is niet prettig.
Ik begrijp dat je van je gassen af moet, maar dit was wel gênant hoor.
Gelukkig in Castricum aangekomen kwam er ruimte en toen de deuren opengingen was de lucht verdwenen.
Tijdens mijn treinreizen kan ik gelukkig meestal op mijn partner terugvallen.
Hij stapt dan in de auto en haalt mij, met eventuele medereisgenoten, ergens bij het station waar we zijn gestrand op.
Behalve, ja, als hij zelf gebruikt maakt van de NS.
14 januari 2014, mijn partner naar de Horecava waar hij met een treinkaartje voor € 9 naar toe kon.
Laten we eerlijk zijn, daar kan de auto en parkeren niet tegenop.
Wij zouden ’s middags om vier uur met elkaar afspreken op station Zaandam om verder naar huis te gaan met de trein.
Helaas, geen treinen meer vanaf Alkmaar vanwege een kapotte bovenleiding.
Tot Alkmaar zijn wij gekomen en dan raak je dus verzeild in een mensenmassa van forensen die naar huis willen.
Dames en heren, er worden bussen ingezet voor u, klonk er uit de luidsprekers op het station.
Helaas, geen bus te zien en het aantal mensen groeide met de seconde. Iedereen wil graag naar huis……maar er is geen trein en
ook geen bus.
We zijn eerst maar koffie gaan drinken in het centrum van Alkmaar.
Inmiddels liep een medereisgenote van mij al tussen de mensenmassa en via de app. en bellen hebben we elkaar gevonden.
Ja, wat nu, gestrand in Alkmaar samen met mijn partner, hoe nu naar huis?
Gelukkig heb ik een schoonmoeder die nog auto rijdt maar waarvan wij ook wisten dat ze niet graag meer in het donker de weg opgaat en een hele
drukke dag had gehad.
Uiteindelijk hebben we haar toch gebeld en is zij met de auto naar Alkmaar gereden.
Mijn partner heeft het stuur overgenomen en ons gereden naar het station Schagen waar onze auto’s stonden.
Eén ding is wel duidelijk: mijn partner gaat nooit meer met de NS naar de Horecava want op de Nederlandse Spoorwegen kan je echt niet bouwen en voor je het weet sta je met z’n tweeën ergens onderweg.
En echt, dit went nooit hoor!
Wordt vervolgd....